uit Brabants Dagblad 23 oktober 2008

DEN BOSCH - Van moderne kunst krijgen veel mensen direct zweethanden. Maar de Atelierroute 's-Hertogenbosch blijkt al jaren de meest laagdrempelige manier om eens kennis te maken met hedendaagse kunst.

Om de twee jaar trekken dagjesmensen, kunstminnaars en nieuwsgierige aagjes langs ruim honderd Bossche ateliers. Op zoek naar nieuwe kunst voor aan de muur, of om gewoon eens kennis te maken met de artistieke buurtbewoner.

Morgen begint de achtste editie, opgezet door een werkgroep van het Stedelijk Overleg Kunstenaars (STOK) in Den Bosch. 117 kunstenaars doen tot en met zondag mee, van grote ateliercomplexen tot kunstenaars die aan huis een werkruimte hebben.

"Dit jaar hebben veel kunstenaars die een atelier aan huis hebben zich gemeld", weet STOK-medewerkster Marlein van Rooij. "Ook wel een begrijpelijke ontwikkeling, want atelierruimtes zijn veel te duur in Den Bosch. Je bent al snel 250 euro per maand kwijt, en dat is vaak niet op te brengen voor kunstenaars. Financieel is het vaak al een kunst om te overleven."

De Atelierroute betekent voor de kunstenaar een directe en laagdrempelige manier om veel mensen met hun werk kennis te laten maken. Via een open selectieprocedure kunnen de kunstenaars zich aanmelden, waarna de STOK-werkgroep een selectieprocedure hanteert. "We letten op kwaliteit en of een kunstenaar wel professioneel met zijn vak bezig is", legt Van Rooij uit. "Den Bosch telt zo'n driehonderd kunstenaars, dus selectie is wel nodig. Over zo'n ballotage ontstaat dan achteraf vaak discussie. Veel kunstenaars zijn toch teleurgesteld als ze niet mee kunnen doen. Gelukkig is de organisatie dit jaar vlekkeloos. We zijn heel tevreden over de kwaliteit die we in huis hebben."

Kunstenaar Wim Habraken heeft twee keer eerder meegedaan aan de route. "In de afgelopen jaren was er nogal wat onduidelijkheid over de ballotage en over wie er nu wel en niet mee mochten doen. Gelukkig is er nu wat meer helderheid." Hij toont zijn werk in het eigen atelier annex grafische werkplaats Kurtface aan de Schilderstraat. Hij is zeer te spreken over de route. "Als de organisatie goed is, komt vanzelf de 'flow' erin. Ik heb het altijd druk gehad. Ik heb wel het geluk dat ik actief bezig ben in mijn werkplaats. Ik neem het initiatief met mijn zeefdrukdemonstraties. Zo'n atelierroute is toch een beetje aapjes kijken en dan is een actieve houding heel stimulerend voor je publiek."

Ook het buitengebied is dit jaar rijkelijk vertegenwoordigd, met ateliers uit de Maaspoort en Rosmalen. Kunstenaar Fons Spinhof toont zijn werk in Kunsthuis Rosmalen, samen met mede-exposanten Natascha van der Linden en Cecile Potjes. Net als twee jaar terug wordt er een extra ambiance gecreëerd, met kleine optredens. Voor beeldhouwer Fons Spinhof zijn het lucratieve dagen.

"We liggen wel buiten het centrum maar tijdens die drie dagen krijgen we toch ruim honderd man over de vloer. En voor mij komt er altijd wel een opdracht uitrollen. Indirect of direct wordt er altijd werk verkocht."

Een van de levendigste plekken van oudsher is de Willem II fabriek. Een bijenkorf van creativiteit waar tientallen kunstenaars hun atelier houden.

Vormgeefster Manita Kieft doet al vanaf het begin mee. "In die jaren heb ik een vaste klantenkring opgebouwd die iedere twee jaar terugkeert. Kleiner en ouder werk breng ik deze dagen in de verkoop. Soms tegen lagere prijzen, maar hier kunnen kunstenaars hun werk ook verkopen zonder tussenkomst van de galerieën."

Over aanloop heeft ze niet te klagen. "Ik zit vlakbij de ingang en er zijn zondagen bij dat er zes- tot achthonderd mensen bij me binnenwandelen. Dat zal in een galerie niet zo snel gebeuren."

Ook voor de wat jongere Marieke Peters - eveneens actief in de Willem II fabriek - is het een buitenkans. "Een heel ander publiek maakt ineens kennis met je kunst. Acht van de tien bezoekers zijn natuurlijk dagjesmensen, maar er zijn er dus altijd twee die oprecht geïnteresseerd zijn en meer willen weten." Peters combineert zeefdruktechnieken met schilderkunst en fotografie op geheel eigen wijze. Er valt dus het een en ander uit te leggen. "Dat is ook het mooie van de atelierroute. Het publiek ziet nog 'onaffe' werken. Je kunt zien hoe iets tot stand komt, en dat verhoogt alleen maar de persoonlijke band met de uiteindelijke kunst die ontstaat."

Door Mark van de Voort. Brabants Dagblad - donderdag 23 oktober 2008